Ana Sayfa
GÜNCEL
Serpil TEKİN-HATIRA DEFTERIM!

Serpil TEKİN-HATIRA DEFTERIM!

adminizmir
2023/05/14
104
0

HATIRA DEFTERİM

1980-1990 Yılları arasında orta ve lise de okuyan arkadaşlar çok iyi bilirler.
(yaş sadece rakam bana göre ????) Hemen hemen hepimizin birer hatıra defteri vardı.
8. ve 11.sınıf için geçerli bir görev.
(lise o zaman üç yıldı )
O dönemin değişmez , olmazsa olmazı hatıra defteri.
Defterin en güzeli, en şatafatlı , güzel sanatçı resimleri olanından. Bir kilidi mutlaka olmalıydı.Bize göre en iyi sayfalarda en çok sevdiklerinize özenle ayrılırdı.
Bazen özel istek gelirdi , ikinci sayfa için. İkinci sayfa hakkı en yakın dostlar içindi. Çünkü seni anlatmaya bir sayfa yetmezdi.
Biz nasıl güzel çocuklarmışız, hatıra defterimi okudukça anlıyorum. Masum duygular, saf beklentiler, umudun içimizde hep var olduğu günler.
Kendine ayrılan sayfayı yazan her arkadaşımız, şöyle başlardı cümlesine; "Bana kalbin kadar temiz bu sayfayı ayırdığın için çok teşekkür ederim".
Şimdiki gençlik yapmıyor bunu. Kendi çocuklarımdan biliyorum. Kıymetli bir hazineden yoksun oluyorlar.
Deftere yazan her arkadaş en saf haliyle hislerini kağıda dökerdi.
O yaşlara göre kimimiz çok çilekeş, kimimiz karşılıksız sevda çeker, kimimiz ise gariban, dünyaya dert çekmeye gelmişiz. Terk etmediğimiz tek bir şey vardı o da umut..
Hatıra defterimi her okuduğum da, kendimi ülkesinden sürgün edilmiş gibi hissederim. Asla geri dönüşü olmayan ülkem.
Geçmişe özlem tam da bu demek değil mi zaten? Ülkeni çok özlersin, ama bir daha hiç gidemeyeceğini bilirsin., Hatırladikca biraz hüzün ,biraz tebessüm biraz da iç geçirmeden ibaret .
Hepimiz o günün şartlarında bir hayat yaşıyorduk. Bazılarimızın ekonomik durumu daha iyiyidi.
Okul kantininden bir tost bir çay alırdık.Paylaşarak yediğimiz günlerdi.
Öyle özel tost ekmeği falan da yoktu.Bildiğimiz somun ekmeğini üçe bölerdi,bizim kantinci.İçine incecik sucuk,incecik kaşar ve biraz da salça sürerdi. Biber ve domates salçası karışık olmalıydı.Lezzet orada sakliydı .
Ben bir daha öyle lezzetli tost yemedim .Tost ve çay ayrılmaz ikili.Ayran alırsak o gün daha özel ve kutlama havasında geçerdi.
Ögretmenlerimizden ödümüz kopardı.Biri hariç.Tarih hocamız
(İlk okuldan sonra ögretmenler neden bilinmez hocaya dönüşür. ????)
Bütün derslerden sıfır çeken arkadaşlar bile en yüksek puan alırdı.
İşte korkmadigimiz hocalarda bizim özel defterimizde yerini alırdı.Tarih hocamız en baş köşedeydi.
Hiç bir öğrencinin defterinde yer almayan bir tek hoca vardı.Matematik hocamız
İsmi hiç hafızamdan gitmiyor.Unutulmaz biriydi.Acımasız,duygusuz farklı biri. Sanki zorla bu işi yapıyor gibi, bizden nefret ediyordu.Tabi ki bizde ondan . Sevdiğimiz hocalarımız ,bizim için güzel şeyler yazdığında bize de bir öz güven gelirdi.
20-30 sayfalık deftere ne kadar çok şey sığdırmışız oysa !!
Erhan vardı sınıfta .Sınıfın en neşeli en komik ve sevilen arkadaşıydı. Herkes onu çok severdi.Umarım hala öyledir.
Şenol ise en çalışkan en sessiz olanımızdı.Biz gülüp eğlenirken Şenol hep çekingen utangaç kalırdı..Zeki mi? Mutluluk mu? Deseler ben mutluluğu seçerim.
Erhan ve Şenol !!
Şenol çok iyi yerlere gelmiştir eminin.
Erhan belki de asgarî ücretle çalışıyordur, ama kim mutludur derseniz? Erhan derim. Çünkü gülmeyi biliyordu.
Yıllar geçti,hepimiz farklı yerlere savrulduk.Hayat yolculuğumuzda ,gücümüz yettiğince ayakta kalmaya çalışıyoruz.
Hepimiz büyüdük.coluk çocuğa karıştık.Kitaplarimi düzenlerken rastladığım hatıra defterim.Beni sürgün edildiğim ülkeye götürdü.
Vatan toprağını öpmek gibi bir şey. Küçük bir defter,içinde dünya olan bir hazine.Her sayfada tekrar Cumhuriyet Lisesine 8-K sınıfında kimimiz ayakta,kimimiz masa oturmuş haldeyiz. Havide,Şenol,Erhan,Hatice ....Kahkahaları hâlâ kulaklarımda duyuyorum.
Çocuk coşkusuyla yarına dair hayallerimiz,umudumuz sevdamız ve sessizliğimiz.
Hatıra defterimizdeki gibi ,kalbin kadar tertemiz bir sayfa ayıralım yarınlara.İçimizdeki umudu,sevgiyi çocuksu coşkuyu yitirmeden yaşayanlım.
Hayat anılardan oluşur .
Güzel anılarıma güzel dostlarıma gülümseyen ve gülümsete bilen değerli yüreklere selam olsun